چهار سال دیگه انتظار کشیدیم که شاید تیم امید به المپیک بره . ولی . . . خودتون دیدید . این ضعف از کجا ناشی میشه؟ در جواب میشه گفت که مشکل از پایه فوتبال ماست . خب این جمله ای هست که بارها شنیدیم ولی کی پیدا میشه که به جای حرف زدن عمل کنه؟ کی پیدا میشه که دل پر مردم رو از فوتبال خالی کنه؟ چرا ما باید همیشه جلوی این عرب ها کم بیاریم؟ از اونجا که استعداد هامون به خاطر نداشتن پول یا رابطه به هدر میره تا بستن قرارداد سه ساله با مربی که نمیدونیم میتونه موفق باشه یا نه؟ فوتبالی که توی مملکت انقدر هوادار داره چرا باید در همه رده های سنی ناموفق باشه در صورتی که ما پتانسیل و استعدادش رو داریم؟
حداقل باید دلمون رو به همین تیم های باشگاهی خوش کنیم که بعضی وقت ها مرهمی میشن روی زخم ما
دعا کنید فوتبال تو ایران درست بشه یا حداقل از این بدتر نشه!
این مطلب رو بدون طرفداری از تیم مورد علاقه خودم(استقلال) نوشتم چون دلم از چیز دیگه پر بود . . .
یا علی مدد
نظرات شما عزیزان:
|
تبادل
لینک هوشمند
ورود
اعضا:
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
هنگامی که آرزوی رفتن به المپیک جهل ساله می شود!
نويسنده: 
